پوشش زنان ایران
پس از اسلام تا دوران پهلوی؛
پس از اسلام، عموماً این پوشش‌ها مربوط به درون خانه (اندرونی) بوده و در برخی از حکومت‌ها همچون صفویه، زنان برای بیرون‌رفتن از خانه که بسیار کم اتفاق می‌افتاد، چادر بسیار بزرگ سفید یا بنفش‌رنگی بر سر می‌کردند که تمام بدن آنان را می‌پوشاند و فقط در جلوی صورت باز می‌ماند که از این طریق می‌توانستند پیش پای خود را ببینند.
از دوران قاجار به بعد، زنان در بیرون از خانه سراپای خود را در چادر یا چارقد بزرگ مشکی و یا بنفش حاشیه‌دار می‌پوشانیدند و چاقچور به پا می‌کردند و روبنده‌ی سفیدی که تا زانو می‌رسید و دارای دو سوراخ برای چشم بود، بر چهره می‌کشیدند.
.
منبع: کتابِ نگار زن
تاریخ مصور لباس زن در ایران –
به کوششِ انجمن بین‌المللی زنان در ایران
چاپ‌شده در سال ۱۳۵۲ خورشیدی
.
